Κείμενο του Παναγιώτη Μπάρκα
• Το
παρόν σημείωμα αφορά τις δικαιολογημένες εθνικές ανησυχίες των Ελλήνων
Βορειοηπειρωτών για τις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου τρέχοντος στην
Αλβανία. Σε πρώτη γραμμή αφορά το γεγονός ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα
παράγουν την ρεάλ πολιτική στις περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό στην ε.ε.
Μειονότητα.
Όμως, η πολιτική στρατηγική που επέλεξε να ακολουθήσει η Μειονότητα (επίσημοι και μη παράγοντες) νομίζω ότι οδηγεί στα ίδια λάθη του παρελθόντος. Κάνουμε εκκλήσεις, όταν χρειάζονται πράξεις. Αναζητούμε να εκλέξουμε τους καλύτερους, όταν δεν μπορούμε να θέσουμε κριτήρια που θα θέτουν το πλαίσιο του ποθούμενου καλύτερου. Βλέπουμε ότι οι άλλοι έχουν στόχους που είναι σε βάρος μας και εμείς αρκούμαστε με τη διαπίστωση.
Μιλούμε για ενότητα (σε προφορικό λόγο) και καθημερινά εξυπηρετούμε τη διάσπαση. Στο πολυσχιδή σχήμα διάσπασης που μαστίζει από χρόνια το εξασθενισμένο κορμί της Μειονότητας, τελευταία φαίνεται να καταγράφεται και μια νέα διάσταση. Αυτή μεταξύ του θεσμού του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του κατεστημένου του Ντούλε. Πρόκειται για αντιπαραθέσεις στο δίδυμο ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΕΑΔ, υπεύθυνο μέχρι ενοχής για τον κατακερματισμό των δυνάμεων στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα και για τον προσανατολισμό των ενεργειών της στην καλλιέργεια εσωστρέφειας. (Ταραχοποιοί με ύποπτο και επικίνδυνο εθνικά παρελθόν, ταυτισμένοι άμεσα με το περιβάλλον του Ντούλε, επιδιώκουν να θέσουν σε ομηρία τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το Γενικό της Συμβούλιο. Ταυτόχρονα, ο Β. Ντούλες με τη… σφραγίδα του ΚΕΑΔ στη τσέπη ψάχνει λύσεις που θα ενισχύουν το δικό του κατεστημένο).
Βασικό αδύνατο σημείο της προσπάθειας που εστιάζεται στο «να εκλέξουμε τους καλύτερους δημάρχους», είναι ότι κινούμαστε στις επιλογές του κατεστημένου, δηλαδή, στην ανάγκη να βρούμε τη λύση στις συμμαχίες με τα αλβανικά κόμματα που δρουν στο χώρο της Μειονότητας. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές αποφάσισε για τη νίκη του ΚΕΑΔ στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό η συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας. Στη Χιμάρα που δεν λειτούργησε η συμμαχία αυτή το ΚΕΑΔ έχασε, μάλιστα με υποψήφιο τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και μέχρι τότε δήμαρχο Χιμάρας. Επιβεβαιώνεται ότι οι απλοί Έλληνες που στήριξαν αλβανικά κόμματα στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό είχαν καταλάβει ότι οι ομογενείς θεσμοί ήταν εθνικά περισσότερο επικίνδυνοι από τους άλλους. Έτσι, από κοινού με την ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον τους πέταξαν στην τελευταία εκλόγιμη θέση τους εκπροσώπους αυτών. Συνεπώς, η όποια λύση για επιλογή του καλύτερου Έλληνα με τη λογική αυτή, θα οδηγήσει σε σχεδόν ταυτόσημα με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα.
Θα συμβάλλει σ’ αυτό και το γεγονός ότι οι άκαρποι εγωισμοί και συμφέροντα κάποιων δικών μας επιχειρηματιών, δε θα τους εμποδίσουν ούτε αυτή τη φορά να επιδείξουν τη δύναμή τους, ενώ είναι συνυπεύθυνοι για το καταστρεπτικό φαινόμενο της εξαγοράς ψήφου.
Η πρότασή μου έχει ως εξής: Από τη στιγμή που οι παράγοντες, που πιο πάνω ανέφερα, με τις τόσο αρνητικές επιπτώσεις στα κοινά εθνικά συμφέροντα είναι ελληνικής καταγωγής, τότε προτείνω στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να αναλάβει πρωτοβουλία για να καθίσουν σε κοινό τραπέζι όλοι αυτοί -πολιτικοί, οικονομικοί πολιτιστικοί και λοιποί παράγοντες. Επιτρέπει την υλοποίηση της πρωτοβουλίας το γεγονός ότι τα φτερά των παλιών «γερακιών» του κατεστημένου έχουν ξεφτίσει και τα νύχια και το ράμφος τους έχουν γυρίσει προς τα μέσα! Η τράπεζα αυτή να έχει βασικό στόχο, ώστε οι παράγοντες από μέρος του προβλήματος να μετατραπούν σε μέρος της λύσης του, για να θέσουμε από κοινού τα εθνικά συμφέροντα που μας ενώνουν όλους, πάνω από τα ιδεολογικά και προσωπικά.
Χρειάζεται ανάπτυξη διαλόγου με βάση, ας υποθέσουμε, δέκα συγκεκριμένους εθνικούς στόχους, καθορισμό πλαισίων που πρέπει να εκπληρώνει ο εκάστοτε υποψήφιος και συμμαχίες που θα επιτρέπουν την επίτευξη του στόχου μας. Έτσι, θα ανατρέψουμε τη ζυγαριά από το να επιλέγουμε υποψήφιους με το σκεπτικό να εξυπηρετούν πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα ενός συγκεκριμένου κύκλου και του κατεστημένου σε βάρος των εθνικών, στο αντίθετο. Από το να επιλέγουμε συμμαχίες με κόμματα τα οποία θα αποφασίζουν ουσιαστικά τους υποψήφιους και εμείς θα έχουμε απλώς την ταμπέλα, (όπως μέχρι σήμερα), σε συμμαχίες που θα εξυπηρετούν τους δικούς μας κοινούς σκοπούς και θα θέσουν σε σωστές βάσεις τη συνεργασία με τους συμμάχους αυτούς. Από στείρες εκκλήσεις για ενότητα, σε ζωτικές και αποφασιστικές πράξεις ενότητας.
Πιστεύω ότι η ώρα δεν έχει φτάσει απλώς... έχουμε πιάσει πάτο και με την κακία που μας χαρακτηρίζει είμαστε ικανοί να διαλύσαμε και το ισχυρό εθνικό μας στερέωμα... Η ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία δεν είναι μόνο ο πρόεδρος και ούτε το Γενικό της Συμβούλιο το οποίο διορίστηκε για να υποστηρίξει το κατεστημένο και να εγκλωβίσει τον πρόεδρο, πρέπει να κατανοηθεί πολύ πιο πέρα από το στεγνό αυτό σχήμα. Στην προκειμένη περίπτωση, η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει την ιστορική ευθύνη να κάνει το άνοιγμα προς κάθε κατεύθυνση και όχι να αρκεστεί με την έκκληση να ενσκήψουν «όλοι» σ’ αυτη. Το πρώτο είναι εφικτό διότι αποτελεί επιτακτική ιστορική αναγκαιότητα. Το δεύτερο αποτελεί μια λαϊκίστικη νοοτροπία που μοιάζει με ρόλο Πιλάτου, δηλαδή σημαίνει ότι εγώ έκανα το χρέος μου...
Όμως, κάθε λεπτό είναι χρυσός. Κάθε καθυστέρηση εξυπηρετεί το κατεστημένο που δρα με την τακτική του τετελεσμένου γεγονότος: «λόγω χρονικών περιθωρίων θα επιλέξετε αυτό που σας προτείνω…», δηλαδή την πλήρη καταστροφή!
Όμως, η πολιτική στρατηγική που επέλεξε να ακολουθήσει η Μειονότητα (επίσημοι και μη παράγοντες) νομίζω ότι οδηγεί στα ίδια λάθη του παρελθόντος. Κάνουμε εκκλήσεις, όταν χρειάζονται πράξεις. Αναζητούμε να εκλέξουμε τους καλύτερους, όταν δεν μπορούμε να θέσουμε κριτήρια που θα θέτουν το πλαίσιο του ποθούμενου καλύτερου. Βλέπουμε ότι οι άλλοι έχουν στόχους που είναι σε βάρος μας και εμείς αρκούμαστε με τη διαπίστωση.
Μιλούμε για ενότητα (σε προφορικό λόγο) και καθημερινά εξυπηρετούμε τη διάσπαση. Στο πολυσχιδή σχήμα διάσπασης που μαστίζει από χρόνια το εξασθενισμένο κορμί της Μειονότητας, τελευταία φαίνεται να καταγράφεται και μια νέα διάσταση. Αυτή μεταξύ του θεσμού του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του κατεστημένου του Ντούλε. Πρόκειται για αντιπαραθέσεις στο δίδυμο ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΕΑΔ, υπεύθυνο μέχρι ενοχής για τον κατακερματισμό των δυνάμεων στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα και για τον προσανατολισμό των ενεργειών της στην καλλιέργεια εσωστρέφειας. (Ταραχοποιοί με ύποπτο και επικίνδυνο εθνικά παρελθόν, ταυτισμένοι άμεσα με το περιβάλλον του Ντούλε, επιδιώκουν να θέσουν σε ομηρία τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το Γενικό της Συμβούλιο. Ταυτόχρονα, ο Β. Ντούλες με τη… σφραγίδα του ΚΕΑΔ στη τσέπη ψάχνει λύσεις που θα ενισχύουν το δικό του κατεστημένο).
Βασικό αδύνατο σημείο της προσπάθειας που εστιάζεται στο «να εκλέξουμε τους καλύτερους δημάρχους», είναι ότι κινούμαστε στις επιλογές του κατεστημένου, δηλαδή, στην ανάγκη να βρούμε τη λύση στις συμμαχίες με τα αλβανικά κόμματα που δρουν στο χώρο της Μειονότητας. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές αποφάσισε για τη νίκη του ΚΕΑΔ στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό η συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας. Στη Χιμάρα που δεν λειτούργησε η συμμαχία αυτή το ΚΕΑΔ έχασε, μάλιστα με υποψήφιο τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και μέχρι τότε δήμαρχο Χιμάρας. Επιβεβαιώνεται ότι οι απλοί Έλληνες που στήριξαν αλβανικά κόμματα στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό είχαν καταλάβει ότι οι ομογενείς θεσμοί ήταν εθνικά περισσότερο επικίνδυνοι από τους άλλους. Έτσι, από κοινού με την ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον τους πέταξαν στην τελευταία εκλόγιμη θέση τους εκπροσώπους αυτών. Συνεπώς, η όποια λύση για επιλογή του καλύτερου Έλληνα με τη λογική αυτή, θα οδηγήσει σε σχεδόν ταυτόσημα με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα.
Θα συμβάλλει σ’ αυτό και το γεγονός ότι οι άκαρποι εγωισμοί και συμφέροντα κάποιων δικών μας επιχειρηματιών, δε θα τους εμποδίσουν ούτε αυτή τη φορά να επιδείξουν τη δύναμή τους, ενώ είναι συνυπεύθυνοι για το καταστρεπτικό φαινόμενο της εξαγοράς ψήφου.
Η πρότασή μου έχει ως εξής: Από τη στιγμή που οι παράγοντες, που πιο πάνω ανέφερα, με τις τόσο αρνητικές επιπτώσεις στα κοινά εθνικά συμφέροντα είναι ελληνικής καταγωγής, τότε προτείνω στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να αναλάβει πρωτοβουλία για να καθίσουν σε κοινό τραπέζι όλοι αυτοί -πολιτικοί, οικονομικοί πολιτιστικοί και λοιποί παράγοντες. Επιτρέπει την υλοποίηση της πρωτοβουλίας το γεγονός ότι τα φτερά των παλιών «γερακιών» του κατεστημένου έχουν ξεφτίσει και τα νύχια και το ράμφος τους έχουν γυρίσει προς τα μέσα! Η τράπεζα αυτή να έχει βασικό στόχο, ώστε οι παράγοντες από μέρος του προβλήματος να μετατραπούν σε μέρος της λύσης του, για να θέσουμε από κοινού τα εθνικά συμφέροντα που μας ενώνουν όλους, πάνω από τα ιδεολογικά και προσωπικά.
Χρειάζεται ανάπτυξη διαλόγου με βάση, ας υποθέσουμε, δέκα συγκεκριμένους εθνικούς στόχους, καθορισμό πλαισίων που πρέπει να εκπληρώνει ο εκάστοτε υποψήφιος και συμμαχίες που θα επιτρέπουν την επίτευξη του στόχου μας. Έτσι, θα ανατρέψουμε τη ζυγαριά από το να επιλέγουμε υποψήφιους με το σκεπτικό να εξυπηρετούν πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα ενός συγκεκριμένου κύκλου και του κατεστημένου σε βάρος των εθνικών, στο αντίθετο. Από το να επιλέγουμε συμμαχίες με κόμματα τα οποία θα αποφασίζουν ουσιαστικά τους υποψήφιους και εμείς θα έχουμε απλώς την ταμπέλα, (όπως μέχρι σήμερα), σε συμμαχίες που θα εξυπηρετούν τους δικούς μας κοινούς σκοπούς και θα θέσουν σε σωστές βάσεις τη συνεργασία με τους συμμάχους αυτούς. Από στείρες εκκλήσεις για ενότητα, σε ζωτικές και αποφασιστικές πράξεις ενότητας.
Πιστεύω ότι η ώρα δεν έχει φτάσει απλώς... έχουμε πιάσει πάτο και με την κακία που μας χαρακτηρίζει είμαστε ικανοί να διαλύσαμε και το ισχυρό εθνικό μας στερέωμα... Η ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία δεν είναι μόνο ο πρόεδρος και ούτε το Γενικό της Συμβούλιο το οποίο διορίστηκε για να υποστηρίξει το κατεστημένο και να εγκλωβίσει τον πρόεδρο, πρέπει να κατανοηθεί πολύ πιο πέρα από το στεγνό αυτό σχήμα. Στην προκειμένη περίπτωση, η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει την ιστορική ευθύνη να κάνει το άνοιγμα προς κάθε κατεύθυνση και όχι να αρκεστεί με την έκκληση να ενσκήψουν «όλοι» σ’ αυτη. Το πρώτο είναι εφικτό διότι αποτελεί επιτακτική ιστορική αναγκαιότητα. Το δεύτερο αποτελεί μια λαϊκίστικη νοοτροπία που μοιάζει με ρόλο Πιλάτου, δηλαδή σημαίνει ότι εγώ έκανα το χρέος μου...
Όμως, κάθε λεπτό είναι χρυσός. Κάθε καθυστέρηση εξυπηρετεί το κατεστημένο που δρα με την τακτική του τετελεσμένου γεγονότος: «λόγω χρονικών περιθωρίων θα επιλέξετε αυτό που σας προτείνω…», δηλαδή την πλήρη καταστροφή!
.png "Aγγλικά"){kind=small}
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου